Ik had verschillende profetieën gekregen dat ik niet teveel dingen tegelijk moest doen en vooral veel rust moest nemen. Daarnaast had ik twee keer achter elkaar een droom gekregen, waarin God duidelijk maakte dat ik stress had. Ten slotte had mijn zus mij broodnuchter gewaarschuwd dat ze zich zorgen maakte om mij. Ik zocht naar manieren om rust te nemen, maar schoof het nemen van actie voor mij uit, totdat het te laat was. Na een drukke conferentie, kwam ik op het werk met trillende handen en een enorm hoge hartslag. En toen wist ik dat ik te ver was gegaan.
Die week bleef ik thuis en daarna werkte ik eerst alleen in de ochtend. Tijdens die eerste weken lag ik ’s middags vaak huilend in mijn bed. Ik begreep het niet. Ik had zo naar deze periode uitgekeken, maar nu zat ik alsnog thuis. Ik wilde aan de slag, maar nu kon ik niets doen. Ik was teleurgesteld in mezelf. Bovendien had God mij duidelijk gewaarschuwd dat ik niet te hard moest rennen, maar dat was niet gelukt. Voor mijn gevoel had ik gefaald. Heb ik nu Gods plan voor mijn leven gemist? Ben ik misgelopen wat God had willen geven en door mij heen had willen doen dit seizoen? Maar hangt Gods plan met mijn leven dan meer van mij af dan van Hem? Het idee dat God niet volledig de controle zou hebben, maar dat het ook van mij zou afhangen, maakte mij angstig.
Ik besloot mijn hart uit te storten bij God. “God, ik snap het niet!” riep ik uit. “Kan ik dan toch uit Uw hand vallen? Kan ik dan toch Uw plan met mijn leven mislopen? Hoe zit het dan?” Jezus liet een beeld zien van een speeltuin. Om de speeltuin stond een groot hek. Om het hek stonden de engelen. Jezus stond bij de ingang, waardoor niemand zomaar de speeltuin kon binnenkomen of verlaten. Buiten de speeltuin was het namelijk onveilig; daar waren de wolven. Binnen de speeltuin was het echter veilig! Er was ruimte om te leren, om te vallen en om weer op te staan. Ik kon glijden, schommelen, klimmen. Ik kon ontdekken! En als ik niet wist hoe ik iets kon doen, dan kon ik naar Jezus toe rennen en Hem om hulp vragen.
Toen stelde Jezus de volgende vraag. “Melissa, hoe vind je het als een ouder bij elk stootje naar zijn kind zou toe rennen om het te helpen of te troosten?" Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Als een ouder steeds naar het kind toe zou rennen, dan zou het kind geen zelfvertrouwen ontwikkelen! Ik zou dat vreselijk vinden, hoe goed bedoeld de intenties ook kunnen zijn. Jezus ging verder. “Hoe zou je het vinden als een ouder zijn zoontje van twee jaar gewoon onbewaakt in de speeltuin laat spelen?” Ook dat was geen moeilijke vraag; dat is simpelweg onverantwoordelijk. Als er iets zou gebeuren, dan moet de ouder erbij zijn. Bovendien waren de wolven buiten de speeltuin, dus die zouden dan zomaar naar binnen kunnen komen. Toen legde Jezus de link uit: “Zo is dat ook bij Mij. Melissa, je bent veilig in de speeltuin van Mijn bescherming. In deze speeltuin mag je leren en ontdekken, maar het is vol vreugde! Je mag en zult fouten maken in de speeltuin van het leven. Je zult vallen en opstaan. Ik zal je niet elke keer exact vertellen wat je wel of niet moet doen of hoe je er bovenop mag komen, want je mag zelf ontdekken en je mag genieten van dat proces! Je mag genieten van het leren! Maar Ik sta wel altijd voor je klaar en altijd als je wijsheid nodig hebt, dan ben Ik er. En weet dit: je kunt niet ‘per ongeluk’ buiten Mijn bescherming vallen. Je kunt niet per ongeluk op het veld met de wolven terecht komen en zij kunnen niet zomaar bij jou komen. Je bent veilig bij Mij. Daarom kan je in de rust genieten van het leren. Ik bescherm je in het ontdekken. Mijn bescherming zit in het vallen en opstaan. Mijn bescherming en Mijn leiding is groter dan de fouten die jij kunt maken. Je kunt Mij vertrouwen."
Jezus' woorden gaven zoveel rust. Welke keuzes wij ook maken, wanneer ons hart erop gericht is om Zijn wil te doen, blijven we binnen de speeltuin van Zijn bescherming en kunnen we niet uit Zijn hand vallen. Ja, we hebben de ruimte om te leren en te ontdekken en binnen de veiligheid die Hij ons geeft, mogen we leren om verantwoordelijkheid te nemen. We mogen leren Hem bij alles te betrekken en Hem in alles te vragen om wijsheid en te wandelen naar alles wat Hij ons toont. Te wandelen in de vreze des Heeren, met een duur woord, te geloven dat Hij het beste met ons voor heeft. Maar we vallen niet "per ongeluk" uit Zijn plan.
En weet je, achteraf zag ik dat het moment dat ik thuis kwam te zitten het moment was waar ik Jezus bij het hek ontmoette. Hij stopte mij. Hij zette mij stil. Als ik destijds door was gegaan, dan was ik bij de wolven terecht gekomen en dan was het niet goed afgelopen. Maar God zette mij stil vanuit Zijn liefde en genade. Hij beschermde mij voor mezelf, omdat Hij nog zoveel aan mij wilde openbaren van wie Hij was, want Hij wist als geen ander hoe hard ik dat nodig had. We zijn veilig in de speeltuin van Zijn bescherming.