Afgelopen dinsdag schreef ik over de speeltuin van Gods bescherming. Vroeger geloofde ik dat alles wat God wil altijd automatisch gebeurt en dat gaf een enorme rust. Later leerde ik dat mensen ook zelf een keuze hebben. Brrr.. Kan ik dan door mijn fouten het plan van God voor mijn leven mislopen? Is God dan niet volledig in controle? Ik bracht dit bij God en Hij liet vervolgens een beeld zien van een speeltuin, waarin wij voldoende ruimte hebben om te leren, maar altijd binnen de grenzen die Hij geeft. Heb je het nog niet gelezen, lees dan eerst mijn vorige column! Echter las ik onlangs ook Marcus 6 in The Passion Translation en ik was verrast dat de discipelen zich ook bevonden in deze speeltuin. In deze column lees je meer over waarom Jezus niet direct ingreep, toen de discipelen zich in een storm bevonden en wat wij daarvan kunnen leren.
Storm op zee
Tijdens een zekere nacht voeren de discipelen op het meer, toen het enorm begon te stormen. De boot ging heen en weer en door de harde wind leken ze niet vooruit te komen. Ze roeiden en roeiden, althans zo zie ik dat dan voor mij, maar ze konden niet tegen de storm op. De storm was te groot en ze werden bang. Ze konden geen kant meer op. Jezus leek ondertussen nergens te bekennen. Door de duisternis van de nacht konden ze niet zien dat Jezus op het land stond en hen zag. Hoewel Jezus hen geen moment uit het oog verloor, greep Hij toch niet in. Hij liet de discipelen de hele nacht worstelen. Pas toen het bijna ochtend werd, liep Hij over het water naar hen toe. Op het moment dat Hij de boot instapte, ging het water liggen. De discipelen waren overweldigd, omdat ze niet tot inzicht waren gekomen door het wonder dat eerder was gebeurd. Als je wat langer stil staat bij dit verhaal, dan roept dit verhaal heel wat vragen op. Waarom liet Jezus hen zolang wachten? Waarom ging Jezus niet onmiddellijk naar de discipelen toe? Tot welk inzicht hadden de discipelen moeten komen?
Was het gemeen van Jezus dat Hij de discipelen zolang in de storm liet zitten? Of was het liefde?
Laten we eerst kijken tot welk inzicht de discipelen hadden moeten komen door het wonder wat eerder was gebeurd. De dag voordat de storm aanbrak, had Jezus een ongelofelijk wonder verricht. Er waren duizenden mensen bijeen, maar er was niet genoeg voedsel voor iedereen. Maar Jezus kent geen problemen; Hij denkt in mogelijkheden en oplossingen. En dus zag Hij dit 'probleem' als een kans om Gods grootheid te kunnen laten zien en de discipelen iets te openbaren over wie Hij is. Hij gaf de discipelen de opdracht alle mensen eten te geven. De discipelen protesteerden, want het zou een fortuin kosten. Dus vroeg Jezus wat ze wel hadden. Jezus dankte de Vader voor de vijf broden en twee vissen, Hij brak het en gaf het aan de discipelen. De discipelen deelden het vervolgens uit aan de mensen en er bleek meer dan genoeg te zijn.
In de voetnoten van The Passion Translation staat dat Jezus de discipelen hiermee twee lessen leerde:
Er was een grote nood, maar Jezus heeft de kracht om in elke nood te voorzien. Geen obstakel is zo groot dat Jezus je er niet uit zou kunnen redden.
Het brood werd vermenigvuldigd in de handen van de discipelen. Zij deelden het uit tot iedereen meer dan genoeg had! De discipelen waren deel van het wonder. Jezus leerde hen dat zij dezelfde kracht en autoriteit hebben gekregen; zij hebben de autoriteit om de storm het zwijgen op te leggen.
Toen het begon te stormen in de nacht, greep Jezus dus niet direct in, want Hij gaf de discipelen de kans om het geleerde in praktijk te brengen. Doordat Jezus hen niet onmiddellijk te hulp schoot, kregen de discipelen de ruimte om zelf uit te stappen in geloof.
Hij gaf de discipelen de kans om te ontdekken welke autoriteit ze eigenlijk hadden gekregen. Het was Zijn liefde om hen de ruimte te geven zelf te leren, te ontdekken en te proberen. Zie je hoe dit het beeld van de speeltuin weergeeft? Ook in een speeltuin rent de vader of moeder niet altijd direct naar het kind toe, wanneer het iets uit probeert of wanneer het valt, want het moet ruimte krijgen om zelf leren en ontdekken! Zo wordt het volwassen. Maar net zoals goede ouders wel altijd van een afstandje een oogje in het zeil houden, zo hield Jezus vanaf een afstandje Zijn oog op de discipelen gericht.
Jezus kent geen problemen; Hij denkt in mogelijkheden en oplossingen.
Jij hebt autoriteit Ook in ons leven kan het soms lijken alsof God niet ingrijpt en alsof Hij ons niet ziet. Het lijkt soms wel nacht en Jezus lijkt soms nergens te bekennen! We worstelen, strijden, stuntelen, maar geen gebed lijkt de hemel te raken. Toch mag je weten dat net zoals Jezus de discipelen zag -ook al was het midden in de nacht-, Hij jou ook ziet. Zijn oog rust op jou. Jij ziet Hem misschien niet door de duisternis om je heen, maar Hij ziet jou wel. Hij ziet je worsteling. Hij ziet waar je doorheen gaat. Misschien grijpt Hij echter niet direct in. Weet dan dat dat niet is, omdat Hij je vergeten is. Hij is ook niet laat, druk of lui. Misschien grijpt Hij niet direct in, omdat Hij je wil laten zien hoeveel autoriteit jezelf hebt gekregen. Misschien wacht Hij om je te hulp te komen, omdat Hij je wil laten zien wie jij bent in Hem en welke autoriteit jij hebt gekregen. Hij geeft je de kans volwassener te worden in geloof. Misschien bid je dat Hij de stormen in je leven weg wilt nemen, terwijl Hij je leert dat jij zelf de autoriteit hebt gekregen om in Zijn Naam die stormen het zwijgen op te leggen.
Mocht jij in zo’n seizoen zitten dat je bid, maar er lijkt maar geen doorbraak te komen, kom in de stilte en vraag Jezus om wijsheid. Ren naar de ingang van de speeltuin en vraag Hem wat je het beste kan doen. Vraag Hem of jij wacht op Hem of dat Hij eigenlijk op jou wacht. Misschien mag je wel gaan staan in de autoriteit die je van Hem hebt gekregen en vanuit je relatie met Hem de stormen in jouw en andermans leven het zwijgen opleggen – stormen van angst, ziekte, depressie, financiële noden.
Net als de discipelen mogen we leren en ontdekken, vallen en opstaan, huilen en lachen in de speeltuin van Gods bescherming. Soms is het leuk, soms is het stom, maar weet dat Jezus er altijd bij is. Hij is Heer boven elke storm.
Het wonder van de voedselvermenigvuldiging