22 november 2018 Ik zat op de fiets terug naar huis. Ik kwam net uit de stad, omdat we hadden geëvangeliseerd met de school. Eerlijk gezegd was ik aardig gefrustreerd. We hadden een kaartje meegenomen, zodat we mensen konden bemoedigen met een woord van God, maar ik hoorde niets. “God”, zei ik terwijl ik op de fiets zat, “waarom is het zo moeilijk om Uw stem te verstaan als ik in de stad ben, terwijl het zo gemakkelijk gaat wanneer ik gewoon alleen met U ben op m’n kamer? Ik wil de mensen van Uw liefde vertellen en door middel van woorden van kennis aan hen laten zien dat U echt bestaat en ze echt kent, maar het lukt voor geen meter!” “Melissa”, antwoordt Hij liefdevol, “wat is het verschil met wanneer je in de stad bent aan het evangeliseren en wanneer je thuis bent op je slaapkamer?” Ik hoefde niet lang na te denken over het antwoord: rust. Als ik alleen met God ben, dan ben ik volledig in de rust en komt er geen presteren bij kijken. Zodra ik bij anderen ben, kan ik nog een bepaalde druk ervaren om Gods stem goed te verstaan. “Exact, Melissa! En dat is de plek van waaruit Ik spreek: rust. Je hoort Mijn stem. Twijfel daar niet aan, maar blijf in de rust – ook wanneer je bij anderen bent. Wanneer je dat doet, dan zal je Mij daar net zo gemakkelijk verstaan als wanneer je thuis bent.”
27 november 2018 Ik zat op de fiets terug naar huis. Ik kwam net uit de stad, omdat ik nog een verjaardagscadeautje voor mijn kleine neefje moest halen. In de Blokker vond ik een mega grote pluchen teddybeer en ik wist zeker dat Stijn deze leuk zou vinden! Vol trots liep ik vervolgens met m’n warme witte wollen muts op m’n hoofd en met de mega grote pluchen teddybeer in m’n armen door de stad. Ik was zo blij! Ik genoot volop en de mensen om mij heen genoten blijkbaar met mij mee. Ik heb nog nooit zoveel glimlachen naar me toe geworpen gekregen. “Melissa”, zei de Here God toen ik op de fiets zat, “vandaag heb je meer van Mijn koninkrijk laten zien dan vorige week toen je ging evangeliseren.” “Haha, echt God?! Waarom?!” Ik had niemand van Jezus verteld en ik had niemand bemoedigd. “Omdat je hebt genoten en van jezelf hebt gehouden! Doordat jij aan het genieten was, heb je zo’n glimlach gebracht op het gezicht van zoveel mensen, je hebt zoveel vreugde verspreid.”
29 november 2018 Ik zat op de fiets terug naar huis. Net stond ik in de rij bij de Action en voor mij stond een vrouw met een prachtige vlecht in haar haar. Ik wilde een compliment geven, maar onmiddellijk kwam de gedachte: “nee joh, heb je jou weer, waarom zou je dat zeggen tegen een vreemde." Ik wilde mij bijna stilhouden, totdat mijn ogen open gingen. God had eerder gesproken dat ik vrij ben om mezelf te zijn en hoewel ik eerder niet begreep wat Hij daarmee bedoelde, zag ik nu dat dit een typisch voorbeeld was van waarin ik mij laat remmen om mezelf te zijn! Ik laat mij remmen in wie ik ben: in mijn spontaniteit, in mijn enthousiasme, in het delen van mijn hart, simpelweg omdat ik ga kijken naar wat anderen doen. Vastberaden om dit keer wél mezelf te durven zijn, zeg ik daarom welgemeend: “Wauw, wat heb jij een mooie vlecht in, zeg!” Tot mijn verbazing leek het compliment haar te raken. We raakten aan de praat, ze deelde iets van haar hart en uiteindelijk konden we buiten samen bidden. Wat een bijzondere ontmoeting!
Het geheim ligt niet in dingen doen voor God, maar in het zijn, oftewel het durven zijn.
Vrij om jezelf te zijn Wij zijn vrij om onszelf te zijn. Het geheim ligt niet in dingen doen voor God, maar in het zijn, oftewel het durven zijn. Want eerlijk is eerlijk, het vereist lef om jezelf te zijn. Het vereist lef om een compliment te geven aan een vreemde, wanneer je weet dat dat eigenlijk niet normaal is. Het vereist lef om te gaan studeren op je zestigste, terwijl anderen al nadenken over hun pensioen. Het vereist lef om te gaan vlaggen in de kerk, wanneer je dat eigenlijk nooit gedaan hebt. Het vereist lef om te doen waar je goed in bent en je te laten zien, wanneer de algemene opvatting ‘doe maar normaal, dan ben je al gek genoeg’ is. Het vereist lef om eerlijk te handelen, wanneer iedereen zegt dat zwart werken prima is. Het vereist lef om het op te nemen voor iemand die gepest wordt, wanneer de kans bestaat dat jij dan vervolgens de volgende bent. Maar wanneer wij het lef hebben om onszelf te zijn, dan gaan we werkelijk leven. Leven in vrijheid, ook al kan het gevangen in de wereld betekenen. Wanneer wij ervoor kiezen onszelf te zijn en te staan voor waar we in geloven, voor het Woord van God, dan krijgt God steeds meer de ruimte om door ons heen te werken. Wanneer wij onszelf durven te zijn, dan zien we steeds meer een verandering in de wereld komen. Wij zijn gemaakt in Zijn evenbeeld. Wanneer we allemaal onszelf durven te zijn, dan laten we met elkaar zien wie Hij is.
Het gaat niet om de dingen die je doet voor God, maar het gaat om het durven zijn. Durf jezelf te zijn. Durf te leven naar de overtuigingen die God op je hart plaatst – wat het ook kost. Oh, ik bid dat we allemaal een grotere openbaring mogen krijgen van de vreze des Heeren, opdat alle angst voor mensen verdwijnt!
Durf jezelf te zijn. Dan ben je op je mooist. In ieder geval voor God.
VRAAG:
Waarin laat jij je tegenhouden om je hart te volgen? Op welk gebied van je leven mag jij het lef hebben om jezelf te zijn en te leven? Vraag het eens aan God! Hij heeft je gemaakt en weet als geen ander wie je bent.