Ik weet het nog zo goed. Altijd zat ik op mijn knietjes in mijn kamertje: “Heere, stuur me naar de donkerste gebieden op de aarde, want daar schijnt Uw licht het felste. Stuur me naar de moeilijkste plekken, de armste gebieden, de gebieden in oorlog, want ik wil Uw liefde juist daar brengen.” Op één of andere manier bereidde ik mezelf altijd voor op een zwaar en moeilijk leven.
Op mijn zeventiende was het dan eindelijk zo ver. Ik mocht een reis maken waar ik lange tijd naar had uitgekeken: ik ging naar Kenia! Een plek waar veel armoede was, duisternis enzovoort.Van tevoren stelde ik me dan ook voor dat de reis serieus zou zijn, zwaar, pittig, emotioneel. Ik bereidde me voor op veel verdriet en op het zien van veel verdriet. Wat was ik dan ook verrast toen ik als persoonlijke Bijbeltekst mee kreeg: ‘de vreugde van de Heer is uw kracht!’ Wat was ik verrast dat ik juist in de plek van de grootste armoede die ik ooit heb gezien, zoveel vreugde vond.
Er was niets mooiers dan de glimlach op hun gezichtjes, wanneer we de kinderen een ballon gaven. Er was niets mooiers dan dansen en zingen met kinderen die straalden. Er was niets mooiers dan een meisje van tien jaar zonder schoenen dat speciaal op mij wachtte en zich over mij ontfermde, omdat de rest van de groep sneller liep dan ik. Er was niets mooiers dan simpelweg de mensen om ons heen lief te hebben en plezier met ze te maken.
Was het soms pittig? Ja, zeker. Er waren momenten dat ik heb geworsteld met het onrecht wat ik zag. Ik worstelde met mijn gevoel van rechtvaardigheid. Ik heb het uitgeschreeuwd naar God, omdat mijn hart brak van de armoede en oneerlijkheid die ik zag. “Waarom, Heer? Waarom? Ik ga niet weg voordat U antwoord! Waarom!” En Hij antwoordde. Zoals bijna altijd. Na een tijd van wachten, fluisterde Hij iets in mijn binnenste. Het was geen verklaring. Het was geen uitleg. Hij legde geen verantwoording af. Hij zei simpelweg: “Melissa, you’re blessed to be a blessing” en een overweldigende vrede vulde opnieuw mijn hart. God is er. Hij antwoordde mij toen ik naar Hem uit riep. Hij troostte mij. Hij gaf nieuw perspectief. En nieuwe vreugde. En over het algemeen was dat de heersende emotie: het was zo’n vreugdevolle reis.
Lange tijd -ook daarna nog- heb ik met angst geworsteld. Ik dacht dat het leven met Jezus zwaar zou zijn en moeilijk en het hinderde mij om Hem volledig te vertrouwen en mij aan Hem over te geven. Psalm 31:19 zegt echter: “Hoe groot is de goedheid die Hij heeft weggelegd voor wie Hem vrezen.” Is het soms moeilijk om Jezus te volgen? Oh ja, absoluut. Maar gemakkelijk is saai. We zijn niet geboren voor een gemakkelijk leven. Is het zwaar?! Nee, Zijn geboden zijn geen zware last. Zijn juk is zacht en Zijn last is licht.
Door alle omstandigheden heen wil Hij onze kracht zijn. Zijn vreugde is onze kracht. Des te meer we beseffen hoe geliefd we zijn door Hem en van daaruit enkel leven voor Zijn ogen, des te meer we kunnen genieten. En waar we zoeken hoe we de anderen kunnen zegenen, vinden we zelf vreugde en zegen.
Jezus volgen kost je alles, maar niet Jezus volgen kost je veel meer.
Leven met Jezus is als een achtbaan. Het is als een avontuur. And it’s not frightning, it’s exciting.
Ben jij al ingestapt?
Σχόλια